Το αστικό περιβάλλον ήταν ανέκαθεν ένα εξαιρετικό πεδίο έμπνευσης για τους φωτογράφους. Οι πόλεις παρέχουν αφθονία και ποικιλία εικόνων σε κάθε γωνιά τους. Ο σκοπός του “City Life” δεν είναι τίποτα περισσότερο από την παρουσίαση ενός μικρού μέρους αυτών των εικόνων. Η ανθρώπινη δραστηριότητα ή, μερικές φορές, η απουσία αυτής είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μου. Ένας ποδηλάτης, ένα παιδί που τρέχει, μια εγκαταλελειμμένη παιδική χαρά και πολλά άλλα μπορεί να με δελεάσει για την λήψη μιας φωτογραφία. Είναι αυτό φωτογραφία δρόμου; Πρόκειται για αυτόνομο φωτογραφικό έργο; Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να περιγράψω το “City Life” ως πραγματικό έργο. Έχω την αίσθηση ότι αυτό το είδος έργων δεν μπορεί ποτέ να ολοκληρωθεί. Νομίζω ότι είναι περισσότερο μια διαδικασία παρά ένα έργο που θα εξελιχθεί καθώς εξελίσσομαι ο ίδιος μέσα από τις εμπειρίες μου.
Urban enviroments have always been a great field of inspiration for photographers. Cities provide abundancy and variety of images in each corner of them. The purpose of “City Life” is nothing more than the presentation of a fraction of those images as I captured them through the lens. Human activity or , sometimes, the absence of it, is in the center of my interest. A biker, a running child , an abandoned playground and many more can entice me to take a photo. Is this street photography? Is this an autonomus photography project? The truth is that I can’t describe “City Life” as an actual project, because it feels like that this kind of projects can never be completed. I think it is more a process than a project that will evolve as I’m evolving through my experiences.
